11:58

HALOS TAHIMIK AKO BUONG ARAW...

Tinanong kita kong nagkausap na ba kayo ang sagot mo sakin, "hindi pa but i will, don't worry still have time".

hindi ko alam kong anong mararamdaman ko, halos maiyak ako sa kakaisip, advance pa naman ako magisip, 

and hindi ko mapigilang hindi mag isip ng negative.

pero ikaw you're so calm you even tease me pa na " it will be a surprise". this is the kind of surprise na ayaw ko.

the more the hours passed, lalo akong hindi mapakali. ngayon ko lang naramdaman yong ganito, ang hirap mas napupuno

ng takot ang puso at isipan ko. dinadaan ko sa tawa, sa kulit, sa harrot, pero yong thoughts na may possible na

ako yong malaglag sa huli, hindi ko alam pano ko ihahandle ang sarili ko. 

hanggang sa nagsabi ka sakin na ibababa mo muna ang call at 11:58 na. my time stop, my heart beat fast,

my hands was shaking unstoppable, i really hate those feelings, ngayon ko lang naramdaman lahat to, ngayon lang ako nagkaron

ng takot na mareject. after almost 30 mins. you call  me back parang ayaw ko na sagutin, but then you told me "it's done!"

nag send ka sakin ng screenshot ng msg na iniwan mo sa kanya telling na it is over. 

i have mix emotions. happy cause you give me what i want, proving that siryoso ka sa feelings mo sakin, and that you're choosing me.

sad, but not for me but for her. babae ako i know how it feels. the lost, the feeling of being left alone, and reading/hearing the"goodbye".

but honestly and confidently speaking, i know i am better than her. di ako takot na malaman ng iba na we are together,

kaya kong ilaban kong ano tayo, kaya kong sumugal, and kaya kong ipriority ka.